غزل
ارواښاد رضوان درمان
ستا د غونډې زنې خال مې ژړوي
نوراني مخ سپين جمال مې ژړوي
تورې زلفې راخورې چې په سپين مخ کړې
ستا د حسن بل مشال مې ژړوي
اشنا ستا د زلفو ټال مې ژړوي
دا چې خداى خبر شه چا يې لمسولى
دا رقيب جوړ کړى چال مې ژړوي
عشق کې ستا کمزورى خيال مې ژړوي
چې د عشق جذبه دې کله په ما راشي
لېونو غوندې بد حال مې ژړوي
يو نظر چې راته تلو تلو کښې را وکړې
درمان وايي دا کمال مې ژړوي
د دنيا غمونو وخوړې درمانه!
د يار غم او بل وصال مې جوړي
0 comments:
Post a Comment