غزل
ارواښاد درمان
پرې نه ږدې، شابه جنګوه راجنګوه مې
اوس د مکر جال کې، بندوه رابندوه مې
اې د زړګي سره! چې دا چا يې زخمي کړى
خوب ته مې پرې نه ږدې، ويښوه راويښوه مې
ياره! ستاسو چم کې خو مدام توره تياره وي
ما لکه د شمعې، بلوه رابلوه مې
ستا د عشق په دشته کې، په خاورو ټول خړ پړ شوم
خېر لکه د زلفو، غوړوه راغوړوه مې
وه مې پېره هار کې، چې مدام درسره مل يم
ما درمان په غاړه، ګرځوه راګرځوه مې
0 comments:
Post a Comment